Zadośćuczynienie
Zadośćuczynienie to bardzo ważne świadczenie odszkodowawcze, które umożliwia uzyskanie znacznych środków pieniężnych po wypadku. Polskie prawo reguluje zadośćuczynienie z OC sprawcy wypadku na mocy art. 444 KC i 445 KC. Wielu poszkodowanych nie jest świadomych, jakie możliwości finansowe daje dochodzenie należnego zadośćuczynienia. Świadczenie to zgodnie z literą prawa ma na celu zrekompensować krzywdę, ból i cierpienie, jakiego doznał poszkodowany na skutek wypadku i jego następstw. Zadośćuczynienie obejmuje wszelkie negatywne konsekwencje feralnego zdarzenia tj. cierpienie fizyczne, jak i psychiczne. Ponadto zadośćuczynienie po śmierci jest roszczeniem przysługującym bliskim zmarłego w tragicznym wypadku. Ma one na celu zrekompensować niewątpliwie kolosalną stratę, jaką jest śmierć członka rodziny.
Zadośćuczynienie to szansa na godne środki pieniężne! Robin Partners uzyskuje najwyższe zadośćuczynienia dla swoich Klientów
Samodzielne dochodzenie zadośćuczynienia sprawia poszkodowanym wiele trudności. Problemem jest uznaniowy charakter tego świadczenia. Co to oznacza? W żadnych przepisach prawa nie znajdziemy jednoznacznych stawek, jakie są nam należne w ramach zadośćuczynienie za konkretny wypadek lub stratę bliskiego. Wysokość roszczenia ustala jest w sposób indywidualny i ma za zadanie zrekompensować zaistniałą krzywdę, czyli szkodę niematerialną. Skuteczność uzyskiwania roszczenia uzależniona jest od umiejętności negocjacyjnych poszkodowanego, a także posiłkowania się bieżącym orzecznictwem sądów. Nie warto narażać się na zbyt niskie zadośćuczynienie!
Kancelaria Robin Partners oferuje kompleksową wsparcie specjalistów i prawników na każdym etapie prowadzenia sprawy. Jesteśmy skuteczni i zachęcamy do skorzystania z bezpłatnej porady prawnej. Podczas rozmowy nakreślimy możliwości odszkodowawcze i stawki o jakie możemy zawalczyć. Nie pobieramy żadnych opłat wstępnych, z naszymi Klientami rozliczamy się jedynie po skutecznym uzyskaniu zadośćuczynienia!
Czym jest zadośćuczynienie?
Zadośćuczynienie pieniężne jest świadczeniem mającym na celu zrekompensowanie krzywdy, która polega na naruszeniu prawa do życia w rodzinie oraz rekompensacie bólu spowodowanego stratą najbliższej osoby. Naruszenie prawa do życia w rodzinie jest bólem dla najbliższych członków rodziny osoby zmarłej w wypadku większym aniżeli w przypadku pozostałych dóbr, a jej skutki mają wpływ na całe życie roszczących osób.
Poniesiona krzywda spowodowana śmiercią najbliższej osoby, która brała udział w wypadku komunikacyjnym, odczuwana jest przede wszystkim w sferze psychicznej osoby mogącej ubiegać się o kwotę zadośćuczynienia, to mimo to przejawy takiego cierpienia można dostrzec w świecie zewnętrznym. To samo tyczy się istniejącej między osobami najbliższymi więzi. Dopiero prawidłowo stwierdzony i oceniony rodzaj mającej miejsce więzi rodzinnej umożliwia ocenę krzywdy jako szkody o charakterze niemajątkowym będącej następstwem utraty najbliższej osoby.
Osoby uprawnione do uzyskania zadośćuczynienia po śmierci osoby bliskiej
Uprawnionymi osobami do żądania rekompensaty na podstawie art. 446 § 3 i 4 k.c. są tylko i wyłącznie członkowie rodziny osoby zmarłej, z tym że muszą być to najbliżsi członkowie rodziny. Jest to zawężony krąg podmiotów w stosunku do osób bliskich, gdyż ograniczony jedynie do członków rodziny, której jednak nie powinno się definiować tylko i wyłącznie biorąc pod uwagę kryterium relacji małżeńskich oraz pokrewieństwa. Obejmuje to zatem również małżonka oraz dzieci zmarłej osoby, innych krewnych oraz powinowatych, ale również osoby niepowiązane za pomocą formalnych stosunków prawnorodzinnych (np. konkubent, jego dziecko), jeżeli osoba zmarła utrzymywała z nimi stosunki o charakterze rodzinnym, pozostając rzeczywiście w szczególnej bliskości spowodowanej niezwykle silną więzią uczuciową.
Podstawa prawna
W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że jeżeli śmierć osoby zmarłej nastąpiła wskutek deliktu, który wydarzył się przed 3 sierpnia 2008 r. (wejście w życie art. 446 § 4 k.c.), to najbliższemu członkowi rodziny zmarłego należy się zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. (por. wyrok SN z dnia 11 maja 2011 r., I CSK 621/10, oraz uchwała SN z dnia 22 października 2010 r., III CZP 76/10.
Dział prawny kancelarii odszkodowawczej
Robin Partners specjalizują się w uzyskiwaniu roszczeń w sprawach osób, które na skutek zdarzenia komunikacyjnego, wypadku przy pracy lub błędu medycznego straciły osoby bliskie. Sprawy dotychczas przeprowadzone dotyczyły osób uprawnionych do uzyskania zadośćuczynienia, jednakże różniły się one stopniem trudności, z uwagi na potrzebę ustalenia osoby wyłącznie winnej spowodowania zdarzenia komunikacyjnego, wypadku przy pracy czy też spowodowania błędu medycznego. Prowadzenie w odpowiedni sposób postępowania karnego ma znaczący wpływ na dalszy przebieg sprawy, którą kieruje się do poszczególnych Zakładów Ubezpieczeń z wyodrębnieniem poszczególnych konkretnych roszczeń odszkodowawczych.
Kancelaria Robin Partners sprawuje pieczę nad dobrem osób poszkodowanych, które zgłaszają się po pomoc do naszej kancelarii odszkodowawczej. Warto pamiętać, iż każda ze spraw ma charakter indywidualny, zaś każdy roszczący ma zupełnie odmienną historię życiową. Naszą misją i najważniejszym zadaniem jest otaczanie opieką osób poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych, zwłaszcza w tak delikatnych sprawach, ponieważ w chwili straty osoby bliskiej wielokrotnie tracimy kontrolę nad naszym codziennym życiem oraz potrzebujemy merytorycznego (przede wszystkim prawnego) wsparcia między innymi odnośnie uzyskania zadośćuczynienia po śmierci osoby bliskiej.
Przedawnienie zadośćuczynienia
Przedawnienie roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym podlega ogólnym zasadom przedawnienia ustanowionym w przepisach art. 117 i n. k.c., z modyfikacjami określonymi w art. 442 1 k.c., tyczącymi się terminów przedawnienia tych roszczeń oraz ich biegu. Przepisy te zajmują się regulacją przedawnienia wszelkich roszczeń o charakterze majątkowym odnośnie odpowiedzialności deliktowej, a więc roszczeń o naprawienie szkody majątkowej oraz roszczeń o pieniężne zadośćuczynienie krzywdzie.
Charakterystyka przepisów prawnych związanych z przedawnieniem zadośćuczynienia
Przepis art. 442 1 wprowadzony został do kodeksu cywilnego ustawą z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy, ze skutkiem od dnia 10 sierpnia 2007 r. Dokonana zmiana polega na uchyleniu wcześniej obowiązującego przepisu art. 442 i wprowadzeniu nowej regulacji prawnej, ujętej w postaci art. 442 1.
W art. 4421 § 1 k.c. polski ustawodawca sformułował ogólne zasady określające termin przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym. Zgodnie z nimi przedawnienie ma miejsce z upływem trzech lat od dnia, w którym osoba poszkodowana dowiedziała się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia, jednakże termin ten nie może być dłuższy niż lat 10 od dnia, w którym nastąpiło wydarzenie wywołujące daną szkodę. Jednocześnie polski ustawodawca określił dwa ważne wyjątki od wyżej wymienionych reguł: dla przedawnienia roszczeń deliktowych, gdy szkoda wyniknęła ze zbrodni lub występku (art. 4421 § 2 k.c.), oraz dla roszczeń dotyczących naprawienia szkód na osobie (art. 4421 § 3 k.c.). Trzyletni okres terminu przedawnienia przede wszystkim dotyczy roszczeń które dotyczą wypadków komunikacyjnych, które zostały spowodowane przez sprawcę wypadku, który został ukarany mandatem karnym lub postępowań karnych, które zostały umorzone. Dodatkowo trzyletni okres przedawnienia może być użyty do roszczeń powstałych w wyniku błędu medycznego.
Szczególna regulacja prawna w art. 4421 § 2 k.c. terminu przedawnienia roszczeń o naprawienie szkód, jeżeli są one następstwem zbrodni lub występku, polega na wskazaniu niezwykle długiego terminu przedawnienia. Roszczenie takie ulega przedawnieniu z upływem lat 20 od dnia w którym popełniono przestępstwo, bez względu na to, kiedy osoba poszkodowana dowiedziała się o szkodzie i dowiedziała się o osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Wskazana powyżej regulacja tyczy się przede wszystkim dochodzenia roszczeń z polisy OC sprawcy wypadku komunikacyjnego, który został skazany wyrokiem sądu lub wobec którego umorzono warunkowo postępowanie, natomiast uszczerbek na zdrowiu, który oszacował lekarz orzecznik trwa powyżej 7 dni.
Ważne odstępstwo od ogólnych reguł zawartych w art. 4421 § 1 k.c. tyczy się roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody wyrządzonej na osobie – przedawnienie nie może skończyć się szybciej niż z upływem dwóch lat od dnia uzyskania przez nią pełnoletności (art. 4421 § 4 k.c.).
Istotna zmiana prawna dotycząca przedawnienia zadośćuczynienia
Ważną zmianę odnośnie do terminów przedawnienia roszczeń dotyczących naprawienia szkód na osobie wniosła do polskiego kodeksu cywilnego wymieniona już nowelizacja z 2007 r. Obowiązujący przed nią dziesięcioletni termin, który liczony był od momentu ziszczenia się zdarzenia powodującego uszczerbek, sprawiał, że szkoda ujawniała się niejednokrotnie dopiero po jego upływie. Tymczasem obecny stan wiedzy umożliwia ustalenie związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem wywołującym daną chorobę, a powstałą szkodą również po długim okresie. O konsekwencjach zdarzenia szkodzącego, w postaci uszkodzenia ciała, osoba poszkodowana z reguły dowiaduje się dopiero po przeprowadzeniu specjalistycznych oraz szczegółowych badań, stwierdzających wystąpienie choroby, a także stopień jej zaawansowania, a także bardzo często także jej przyczynę, a co za tym dalej idzie – wiedzę o osobie, która jest zobowiązana do naprawienia szkody. Regulacja ta odnosi się zasadniczo do dochodzenia zadośćuczynienia wskutek popełnienia błędu medycznego.
Regulacja prawna odnosząca się do roszczeń małoletniego, zawarta w przepisie art. 4421 § 4 k.c., stanowi nowość w zakresie wyznaczania terminów przedawnienia. Ma ona na celu wzmożenie ochrony małoletniego w przypadku, kiedy jego przedstawiciel ustawowy nie zajmuje się dopełnianiem obowiązków reprezentacji danego dziecka.
Zadośćuczynienie – co to jest?
Instytucja zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę obok zwrotu wszystkich powstałych kosztów będących następstwem uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia jest głównym świadczeniem związanym z realizacją obowiązków odszkodowawczych tytułem szkody na osobie płynących z odpowiedzialności deliktowej, między innymi wskutek wypadków komunikacyjnych. Szczególnie biorąc pod uwagę tragiczne w skutkach wypadki komunikacyjne, patrząc na ich wymiar ekonomiczny, trzeba je kwalifikować jako podstawowe oraz główne świadczenie rekompensujące zaistniałą szkodę nazywaną tutaj krzywdą to znaczy: szkodę osobową o charakterze niemajątkowym. Opisywane świadczenie związane z wypadkami komunikacyjnymi precyzuje art. 445 § 1 k.c. odwołujący się do treści art. 444 § 1 k.c. mówiąc, iż osoba poszkodowana, która w wyniku wyrządzonej jej szkody doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd lub zakład ubezpieczeń może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Cechy zadośćuczynienia
Poruszając podstawowe cechy opisywanej instytucji (a jednocześnie porównując zadośćuczynienie z odszkodowaniem) należy stwierdzić, że zadośćuczynienie jest świadczeniem o charakterze pieniężnym mającym jak najpełniej stanowić sposób załagodzenia cierpień fizycznych oraz psychicznych osoby poszkodowanej w związku z wypadkiem komunikacyjnym. Zasadniczym celem tej instytucji jest wyrównanie uszczerbków (które powstały u osoby poszkodowanej w związku z wypadkiem komunikacyjnym) o charakterze niematerialnym związanym z poniesioną krzywdą, która przejawia się między innymi poprzez: rozmiar kalectwa, oszpecenia, ograniczeniami ruchowymi, ograniczeniami dotyczącymi możliwości wykonywania czynności dotyczących życia codziennego, a także długotrwałością cierpień, czasem leczenia oraz poczuciem bezradności życiowej, a także ograniczeniem przewidywanych widoków na przyszłość oraz możliwości poszkodowanego w pracy. Zadośćuczynienie należy się wyłącznie osobie poszkodowanej, przy czym występują tutaj dwa wyjątki: prawo do zadośćuczynienia przechodzi także na spadkobierców poszkodowanego, ale tylko wtedy kiedy roszczenie o nie zostało uznane na piśmie lub gdy powództwo o nie zastało wytoczone jeszcze za życia osoby poszkodowanej.
Charakterystyka zadośćuczynienia i odszkodowania
Porównując do siebie zadośćuczynienia oraz odszkodowanie należy wskazać na pojawiające się między nimi różnice.
Po pierwsze należy wskazać na odmienne zastosowanie odszkodowania, które przede wszystkim należy się osobie poszkodowanej, która wzięła udział w wypadku komunikacyjnym, ale również osobom pośrednio poszkodowanym, gdy wskutek wyniku straty osoby najbliższej dotknęło ich pogorszenie swojej sytuacji majątkowej. W tej sytuacji możemy mówić o możliwości uzyskania odszkodowania za zwrot kosztów leczenia, dojazdów do placówek medycznych oraz zwrot kosztów związanych z potrzeba sprawowania opieki nad osobą poszkodowaną. Dodatkowo trzeba wskazać, że odszkodowanie należy się w przypadku, gdy wskutek doznanego uszczerbku na zdrowiu osoba, która została poszkodowana musiała przebywać na zwolnieniu lekarskim (tym samym nie mogła pracować) i w związku z taką sytuacją utraciła uzyskiwany dochód. W takim przypadku zadaniem osoby poszkodowanej lub jej pełnomocnika jest ukazanie dokumentacji finansowej, na podstawie której szacuje się różnicę w utracie uzyskiwanego dochodu.
Z pogorszeniem sytuacji życiowej spotykamy się wtedy kiedy mamy do czynienia z sytuacją, kiedy śmierć osoby bezpośrednio poszkodowanej powoduje różnorodne następstwa, na przykład w postaci uczucia osamotnienia oraz trudności życiowych dziecka pozbawionego troski czy opieki ojca/matki, zmniejszenia energii życiowej, czy też przyspieszenia określonej choroby.
Pogorszenie sytuacji życiowej, o którym mowa w art. 446 § 3 k.c. polega więc nie tylko na pogorszeniu obecnej sytuacji majątkowej/materialnej, ale również obejmuje także przyszłe szkody majątkowe, często bardzo nieuchwytne lub niezwykle trudne do obliczenia, czy oszacowania Niemniej prowadzące do istotnego pogorszenia sytuacji życiowej danej osoby. Dlatego niezwykle często przyjmuje, się że pogorszeniem sytuacji życiowej jest śmierć rodzica, na którego pomoc o charakterze materialnym dzieci mogły liczyć w najbliższej życiowej przyszłości czy śmierć innej bliskiej osoby, z którą powiązana była realizacja określonych planów życiowych, które miały poprawić warunki oraz sytuację materialną.
Zasada ogólna przedawnienia roszczeń z tytułu czynów niedozwolonych
Przepis art. 4421 § 1 k.c. wprowadza następujące reguły, określające liczenie terminu przedawnienia roszczeń o charakterze deliktowym (o naprawienie szkody wynikłej z czynu niedozwolonego), w tym również roszczenia o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
Przede wszystkim – zgodnie z art. 4421 § 1 zdanie pierwsze k.c. – termin przedawnienia roszczeń o naprawienie szkody wynikłej z czynu niedozwolonego wynosi 3 lata. Należy podkreślić, że przyjmuje się, że bieg tego terminu rozpoczyna się z dniem, w którym osoba poszkodowana dowiedziała się o danej szkodzie i o osobie obowiązanej do naprawienia tej szkody. Obie te przesłanki powinny być spełnione łącznie. W konsekwencji, jeśli osoba poszkodowana dowie się o osobie obowiązanej do naprawienia danej szkody później niż o powstaniu samej szkodzie, to w efekcie ta późniejsza data rozpoczyna początek biegu przedawnienia roszczenia.
Przedawnienie roszczeń z tytułu szkody wyrządzonej przestępstwem
W przypadku kiedy szkoda wynikła ze zbrodni lub występku (w rozumieniu przepisów polskiego kodeksu karnego), wówczas polski kodeks cywilny przewiduje zmiany ogólnej (podstawowej) reguły dotyczącej biegu terminu przedawnienia roszczeń z czynów niedozwolonych (art. 4421 § 1 k.c.). Roszczenie o naprawienie szkody przedawnia się wówczas w terminie dwudziestu lat, termin ten należy liczyć od dnia popełnienia danego przestępstwa wywołującego konkretną szkodę, bez względu na to, kiedy osoba poszkodowana dowiedziała się o danej szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Sytuacja taka może także odnosić się do roszczenia o zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej.
Przy czym należy stwierdzić, że przyjmuje się, iż wina sprawcy, który spowodował daną szkodę, mająca znaczenie w stwierdzeniu dokonania danego przestępstwa, może dotyczyć zarówno wypadku, kiedy sprawca odpowiada za własny czyn, jak i w sytuacji odpowiedzialności za czyn cudzy. Ponadto dla ustalenia wystąpienia zbrodni czy występku, jako przyczyny danej szkody, nie wymaga się, aby sprawca został skazany przez sąd, bowiem sąd cywilny może dokonać w tym względzie ustaleń we własnym zakresie dotyczących podmiotowych, a także przedmiotowych znamion danego określonego przestępstwa. Jednak jeżeli zostanie już wydany prawomocny wyrok sądu karnego, wtedy określony sąd cywilny jest – z mocy art. 11 k.p.c. – jest związany tym uprzednio wydanym wyrokiem.
Przedawnienie roszczeń w razie wyrządzenia szkody na osobie
Artykuł 4421 § 3 k.c. wskazuje odmienny sposób liczenia początku biegu terminu przedawnienia roszczeń odszkodowawczych w przypadku wyrządzenia szkody na osobie danym czynem niedozwolonym. Ma to takie znaczenie, że zarówno okres dziesięcioletni przedawnienia z art. 4421 § 1 zdanie drugie k.c. liczony od dnia zdarzenia wywołującego daną szkodę, jak i okres dwudziestoletni z art. 4421 § 2 k.c. liczony od dnia popełnienia danego określonego przestępstwa nie może skończyć się wcześniej niż z upływem trzech lat od dnia, w którym osoba poszkodowana dowiedziała się o szkodzie i o osobie zobowiązanej do jej naprawienia.
W konsekwencji, jeżeli dana szkoda ujawniła się po upływie 10 albo 20 lat, licząc od daty określonego zdarzenia ( stanowiącego przestępstwo), to osoba poszkodowana będzie mogła dochodzić odszkodowania w okresie 3 lat od dnia, w którym dowiedziała się o danej szkodzie oraz o osobie zobowiązanej do jej naprawienia.
Początek biegu trzyletniego przedawnienia z art. 4421 § 3 k.c. wymaga, aby spełnione łącznie były dwie przesłanki: ujawnienia danej szkody, jak i dowiedzenia się o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jeżeli więc osoba poszkodowana wiedziała o szkodzie od kilku lat, ale nie znała jej sprawcy, wtedy dopiero od czasu poznania osoby sprawcy rozpoczyna się bieg danego terminu przedawnienia.
Przedawnienie roszczeń osoby małoletniej
Szczególną regulację prawną polski ustawodawca zastosował w odniesieniu do przedawnienia zadośćuczynienia osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie. Znajduje w tym przypadku zastosowanie reguła wyrażona w art. 4421 § 3 k.c., jednakże art. 4421 § 4 k.c. zastrzega, iż przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może się skończyć wcześniej niż z upływem 2 lat od uzyskania przez nią pełnoletniości. Komentowana regulacja dotyczy takiej sytuacji, kiedy małoletni wprawdzie posiada przedstawiciela ustawowego, ale nie spełnia on odpowiednio swoich obowiązków albo zaniedbał on dochodzenia roszczeń z powodu własnej nieporadności.
Niewiele osób poszkodowanych w zdarzeniach drogowych wie, że po wypadku komunikacyjnym można walczyć o uzyskanie odszkodowania oraz zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak, iż osoba poszkodowana musi być ubezpieczona. W takich przypadkach, roszczenia powypadkowe wypłacane są z ubezpieczenia OC sprawcy wypadku. Należy wskazać, że polisa OC to nie tylko ochrona w przypadku stłuczki samochodowej, czy też kolizji drogowej, ale także źródło rekompensaty za doznane uszkodzenia ciała (uszczerbek na zdrowiu).
Osoby, które kiedykolwiek musiały uczestniczyć w procesie uzyskiwania odszkodowania wiedzą, iż najważniejszą kwestią jest jego wysokość. Nie zawsze bowiem jest tak, że wypłacone czy przyznane świadczenia odszkodowawcze w pełni rekompensują osobom poszkodowanym poniesioną szkodę, co w prawie odszkodowawczym jest najbardziej istotną kwestią i rolą zadośćuczynienia po wypadku komunikacyjnym. O ile w przypadku szkód rzeczowych (szkody rzeczowe) wycena wartości uszkodzonego mienia, a także ustalenie wysokości rekompensaty jest stosunkowo proste, to w przypadku szkód osobowych sprawa o odszkodowanie znacznie komplikuje się i wymagana jest często pomoc profesjonalnego pełnomocnika, dzięki któremu możemy walczyć o jak najwyższe odszkodowanie lub zadośćuczynienie.
Zadośćuczynienie z oc sprawcy – wysokość
Osoby poszkodowane w zdarzeniach komunikacyjnych, jeśli nie zostały uznane za sprawcę wypadku komunikacyjnego, mogą wówczas zgodnie z przepisami polskiego kodeksu cywilnego rościć między innymi o wypłacenie zadośćuczynienie za uszczerbek na zdrowiu. Zadośćuczynienie takie, to jak można wskazać inaczej rekompensata za pogorszoną sytuację życiową, poniesione w wyniku wypadku komunikacyjnego cierpienie psychiczne oraz fizyczne, a także ewentualną krzywdę moralną. Wszystkie negatywne konsekwencje, jakie osoba poszkodowana poniosła w związku z wypadkiem komunikacyjnym powinny być zrekompensowane w sposób jak najbardziej pełny oraz adekwatny do rozmiaru szkody. Poruszając zasadnicze cechy tego świadczenia powypadkowego, należy stwierdzić, iż zadośćuczynienie jest:
jednorazowe (wypłacane jest co do zasady tylko jeden raz, gdyż przy jego określaniu/wyznaczaniu należy uwzględnić przy jego wysokości wszelkie elementy krzywdy – także te, które mogą ujawnić się w przyszłości);
wyrażone w środkach pieniężnych (konkretna kwota pieniędzy) – płatniczych (zadośćuczynienie wypłacane zwykle jest na konto osoby poszkodowanej lub w gotówce);
zadośćuczynienie ma stanowić sposób/formę złagodzenia cierpień fizycznych oraz psychicznych osoby poszkodowanej (zadaniem tego roszczenia powypadkowego jest wyrównanie uszczerbków o charakterze niematerialnym związanych z poniesioną krzywdą, która przejawia się między innymi następującymi czynnikami: rozmiarem kalectwa, oszpeceniem, ograniczeniami ruchowymi, ograniczeniami w możliwości wykonywania czynności życia codziennego, długotrwałością cierpień, leczenia, rehabilitacji, poczuciem bezradności życiowej, ograniczeniem widoków i możliwości poszkodowanego w przyszłości.
Wysokość kwoty zadośćuczynienia ustalana jest z reguły w sposób indywidualny (zależny od bardzo wielu okoliczności sprawy), po dokładnej analizie rodzaju poniesionej szkody, a także skutków wypadku komunikacyjnego. Czynników, które mają znaczenie w określeniu wysokości zadośćuczynienia jest naprawdę wiele. Zaczynając od konkretnej firmy ubezpieczeniowej, okoliczności danego wypadku komunikacyjnego, kończąc między innymi na tym czy osoba poszkodowana o odszkodowanie stara się sama, czy też z pomocą profesjonalnej kancelarii prawnej.
Jakie kwoty zasądzają polskie Sądy w sprawach o zadośćuczynienie z oc sprawcy? Poniże ukazujemy przykład wyroku sądu, w którym osoba poszkodowana doznała obrażeń ciała w wyniku wypadku komunikacyjnego.
Wyrok o sygn. akt I C 475/12 Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 26 lutego 2015 r. w sprawie wypadku komunikacyjnego – zadośćuczynienie z oc sprawcy wysokość
Okoliczności zdarzenia: nietrzeźwy kierowca zderzył się czołowo z innym pojazdem, w wyniku którego 21-letni poszkodowany doznał poważnych obrażeń ciała, między innymi obrzęku mózgu, urazu wielonarządowego, niewydolności oddechowej , stłuczenia i zapalenia płuc, urazu czaszkowo-mózgowego, śródstopia, kości krzyżowej, udowej, złamania panewki stawu biodrowego krwiaków miednicy i ran tłuczonych całego ciała. Osoba poszkodowana miała zapięte pasy.
Skutki wypadku komunikacyjnego: osoba poszkodowana przeszła długotrwały proces leczenia szpitalnego i rehabilitacyjnego, w tym leczenie neurologiczne, ortopedyczne, psychiatryczne oraz psychologiczne. Ustalono znaczny, a następnie umiarkowany stopień niepełnosprawności, który całkowicie wykluczył zdolność poszkodowanego do pracy. Dodatkowe powikłania to ciągły ból, problemy z pamięcią, problemy ze snem, nerwowość, myśli samobójcze, niezdolność prowadzenia samochodu, rezygnacja z planów zawodowych oraz życia towarzyskiego.
Wysokość odszkodowania: w zakresie roszczeń powypadkowych, poszkodowany żądał od ubezpieczyciela 266 tysięcy złotych wraz z odsetkami oraz zwrot kosztów procesu. W toku postępowania ubezpieczyciel wypłacił 68 tysięcy złotych zadośćuczynienia, zwrot kosztów procesu oraz przyznał osobie poszkodowanej rentę na zwiększone potrzeby w wysokości 747 zł. Następnie kwoty te zostały pomniejszone o 50% (do wypłaty 34 tysiące złotych) z powodu błędnego wniosku ubezpieczyciela o niezapiętych pasach bezpieczeństwa i przyczynieniu się poszkodowanego do wypadku.
Postępowanie w procesie sądowym wykazało jednak, iż Towarzystwo Ubezpieczeniowe wysnuło błędne wnioski dotyczące przyczynienia i przyznał 266 tysięcy złotych odszkodowania wraz z odsetkami oraz zwrot kosztów procesu.
Czym jest śpiączka?
Śpiączka jest to utrzymujący się dłużej niż godzinę stan, który można określić głęboką nieprzytomnością, w której pacjent nie ma świadomości siebie ani swojego otoczenia. Nie można go przerwać silnymi/intensywnymi bodźcami. Osoba poszkodowana po okresie od dwóch do pięciu tygodni może wrócić do pełnej świadomości albo przejść do stanu wegetatywnego. Wyjątkiem od takiej sytuacji jest śpiączka farmakologiczna, w którą pacjent (często osoba poszkodowana w wypadku komunikacyjnym) jest wprowadzana celowo i może trwać nawet do pół roku. Do śpiączki dochodzi zwłaszcza w wyniku poważnych wypadków komunikacyjnych w związku z wywołaną nimi dużą siłą uderzenia.
Odszkodowanie lub zadośćuczynienie za śpiączkę
Osoba poszkodowana ma możliwość uzyskania następujących świadczeń powypadkowych, które wypłacane są z OC sprawcy wypadku komunikacyjnego – wypłaca je Towarzystwo Ubezpieczeniowe, w którym ubezpieczony był sprawca zdarzenia komunikacyjnego:
zadośćuczynienie – jest to świadczenie o charakterze pieniężnym, które ma na celu zrekompensowanie krzywdy, mającej charakter niematerialny, wynikającej z doznanego w wyniku wypadku komunikacyjnego cierpienia;
odszkodowanie – jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu pokrycie powstałej straty o charakterze materialnym w majątku osoby poszkodowanej;
zwrotu kosztów leczenia i rehabilitacji;
renta na zwiększone potrzeby oraz wyrównawczej i zmniejszone widoki przyszłość.
Zadośćuczynienie dla osób poszkodowanych, które zapadły w śpiączkę w zależności od długości trwania śpiączki, możliwości wybudzenia ze śpiączki, wieku danej osoby poszkodowanej, urazów towarzyszących śpiączce wynosi od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych.
Osoby, które po urazach mózgu (często w wyniku wypadku komunikacyjnego) zapadły w śpiączkę, bardzo często po wybudzeniu nie zachowują się tak jak przed wypadkiem komunikacyjnym. Znaczna część pacjentów w ogóle nie mówi, wielu z nich porusza się na wózkach inwalidzkich, a tylko nieliczni poszkodowani poruszają się o własnych siłach. Wszyscy oni potrzebują odpowiedniej, profesjonalnej opieki oraz drogiej i często długotrwałej rehabilitacji. Także osoby poszkodowane będące w wyniku wypadku komunikacyjnego w stanie wegetatywnym – praktycznie zawsze wymagają właściwej opieki oraz rehabilitacji po to, aby utrzymać możliwie godne życia.
Szczególnie istotne w tym bardzo trudnym czasie jest dla osoby poszkodowanej, jak i jej rodziny pozyskanie odpowiednich środków pieniężnych, dzięki którym można pokryć kosztowną rehabilitację oraz leczenie. Konieczne i niezwykle istotne jest pełne rozpoznanie potrzeb poszkodowanego, a także pomoc i wsparcie w znalezieniu odpowiednich ośrodków opieki zdrowotnej oraz rehabilitantów.
Nasza pomoc w przypadku śpiączki po wypadku
Zespół Naszej Kancelarii Robin Partners przy wsparciu i pomocy specjalistów z różnych dziedzin, w tym także osób ze środowiska medycznego, służy rzetelną i właściwą wiedzą o charakterze prawnym oraz medycznym, ale także pomaga uzyskiwać jak najwyższe kwoty odszkodowań oraz zadośćuczynień, a także innych świadczeń powypadkowych, ale też pomaga odszukać najlepsze oraz najbardziej profesjonalne ośrodki rehabilitacyjne i opiekuńcze w celu wsparcia i zapewnienia właściwej opieki nad osobami poszkodowanymi.
Specjaliści Kancelarii Robin Partners zapoznają się ze sprawami o odszkodowanie oraz o zadośćuczynienie zawsze w sposób jak najbardziej dogłębny i indywidualny, zwracając uwagę nie tylko na powstały w wyniku wypadku komunikacyjnego uszczerbek na zdrowiu (uszkodzenia ciała) osoby poszkodowanej, ale patrzą na osobę poszkodowaną przede wszystkim pod kątem uzyskania dla niej możliwie odpowiedniej, i jak najlepszej opieki medycznej i rehabilitacji. Zachęcamy do kontaktu z naszymi specjalistami.
Odszkodowanie a zadośćuczynienie
W wyniku wypadku komunikacyjnego niejednokrotnie dochodzi do poważnych szkód w postaci uszczerbku na zdrowiu lub też straty materialnej w majątku osoby Poszkodowanej.
Polski Ustawodawca przewidział możliwość dochodzenia odszkodowania z obowiązkowej polisy odpowiedzialności cywilnej (OC) sprawcy wypadku komunikacyjnego. W polskim systemie prawnym występuje też taka instytucja, jak zadośćuczynienie.
Co to jest odszkodowanie?
Odszkodowanie jest to świadczenie o charakterze majątkowym, które należy się osobie poszkodowanej w wyniku wypadku komunikacyjnego za wyrządzoną w wyniku takie zdarzenia drogowego szkodę, która pokrywana jest z OC sprawcy takiego wypadku komunikacyjnego. Roszczenie majątkowe jakim jest odszkodowanie ma na celu przede wszystkim wyrównanie straty materialnej w majątku osoby poszkodowanej polegającej na poniesionej szkodzie rzeczywistej (na przykład pokryciu kosztów leczenia, leków, rehabilitacji, czy kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu), jak też na utraconych korzyściach, które osoba poszkodowana mogłaby osiągnąć gdyby do takiego zdarzenia komunikacyjnego nie doszło (na przykład hipotetyczna premia za czas przebywania na zwolnieniu lekarskim w wyniku wypadku komunikacyjnego).
Jaka jest różnica pomiędzy odszkodowaniem a zadośćuczynieniem?
Odszkodowanie – pełni funkcję kompensacyjną, ale przede wszystkim ma na celu wyrównanie powstałej w wyniku wypadku komunikacyjnego straty materialnej wynikającej z poniesionego uszczerbku. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim załagodzenie powstałych w wyniku zdarzenia komunikacyjnego cierpień fizycznych oraz psychicznych, które powstały w wyniku wypadku u osoby Poszkodowanej. Definiując zadośćuczynienie należy wskazać, że stanowi ono ekwiwalent finansowy za doznane cierpienia, które mają charakter indywidualny oraz subiektywny. Odszkodowanie odpowiedzialne jest za pokrycie szkody majątkowej, a zadośćuczynienie natomiast ma na celu kompensację szkody o charakterze niemajątkowym.
W jakiej wysokości należy się zadośćuczynienie i stosowne odszkodowanie za śmierć matki?
Wysokość przyznawanego osobom poszkodowanym zadośćuczynienia oraz stosownego odszkodowania uzależniona jest od bardzo wielu niezwykle istotnych czynników, takich jak między innymi trwałości relacji więzów rodzinnych między osobą zmarłą, a osobą ubiegającą się o zadośćuczynienie, okres (długotrwałość) trwania żałoby po śmierci osoby najbliższej, umiejętności radzenia sobie w życiu codziennym z zaistniałą krzywdą, czy też wieku dzieci.
Przykładowy jest wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 marca 2015 r. ( sygn. akt IACa 532/14 ), kiedy sąd orzekł na rzecz syna kwotę 200.000,00 zł zadośćuczynienia. Powód utracił swoją matkę w wieku sześciu lat.
Jednak odmiennie przedstawia się wysokość wypłacanego zadośćuczynienia w przypadku dorosłych dzieci. W sprawach prowadzonych przez Kancelarię Kompensja dla dzieci w średnim wieku, w sposób ugodowy kończymy postępowania o zadośćuczynienie w granicach wypłacanych kwot od 40.000,00 do 100.000,00 złotych.
Przedawnienie roszczeń
Przedawnienie powyżej opisanych roszczeń co do zasady wynosi 3 lata od dnia, w którym osoba poszkodowana dowiedziała się o zaistniałej szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. W sytuacji gdy szkoda na osobie (szkoda osobowa) jest wynikiem czynu, który stanowi przestępstwo dokonane przez sprawcę wypadku, termin przedawnienia wynosi lat 20 od daty zdarzenia, dotyczy to jednak zdarzeń powstałych po 10.08.1997 r.
W celu uzyskania jak najbardziej godnego i sprawiedliwego odszkodowania czy też zadośćuczynienia po śmierci matki (lub innych bliskich osób) należy odpowiednio wskazać i udokumentować zasadność powyższych roszczeń. Prawnicy Naszej Kancelarii, specjalizujący się w postępowaniach odszkodowawczych oraz o zadośćuczynienie mogą pomóc Państwu uzyskać godne odszkodowanie, a także zadośćuczynienie przy minimalnym Państwa zaangażowaniu w tak trudnym czasie po stracie najbliższych osób. Celem pozyskania profesjonalnej pomocy w uzyskaniu odszkodowania oraz zadośćuczynienia za śmierć osoby najbliżśzej zapraszamy do kontaktu
Zadośćuczynienie za śmierć matki w wypadku
Odszkodowania za śmiertelne wypadki komunikacyjne, co do zasady wypłacane są z polisy OC sprawcy zdarzenia komunikacyjnego. Odpowiedzialność gwarancyjna ubezpieczyciela za szkody wyrządzone w związku z ruchem pojazdu mechanicznego pozwala na pewność wypłaty świadczeń odszkodowawczych.
Śmierć osoby bliskiej w wyniku wypadku komunikacyjnego, w szczególności matki stanowi ogromną i nie mającą przełożenia na żadne pieniądze tragedię dla rodziny, a zwłaszcza dzieci. Polski ustawodawca przewidując piętrzące się w życiu dzieci trudności po śmierci matki przewidział uzyskiwanie między innymi kwot odszkodowania oraz zadośćuczynienia za śmierć matki, a także zadośćuczynienia za śmierć ojca, ale też zadośćuczynienia za śmierć brata albo zadośćuczynienia za śmierć siostry.
Czego możemy się domagać?
Główne roszczenia, jakie przysługują nam po śmierci osoby bliskiej to:
Zadośćuczynienie za krzywdę po śmierci osoby bliskiej.
Zadośćuczynienie jest to roszczenie powypadkowe, które ma na celu przede wszystkim kompensację i złagodzenie doznanych cierpień fizycznych, a także cierpień psychicznych przez członków rodziny i najbliższych zmarłego. Szkoda powstała w wyniku wypadku komunikacyjnego stanowi stratę moralną, a tym samym znajduje odzwierciedlenie (przejawia się) na przykład w odczuciach samotności, utraty motywacji do nauki, niemożności przezwyciężenia codziennych trudności, rozpaczy, smutku oraz odczuciu krzywdy związanej z nagłą i tragiczną utratą osoby najbliższej.
Stosowne odszkodowanie za śmierć bliskiej osoby.
Jest to rodzaj świadczenia powypadkowego, które przysługuje osobom uprawnionym, jeśli na skutek śmierci osoby najbliższej nastąpiło znaczne pogorszenie ich (osób uprawnionych) sytuacji życiowej, zwłaszcza w wymiarze ekonomicznym. Jeżeli mówimy o znacznym pogorszeniu sytuacji życiowej to mówimy o takim pogorszeniu, które obejmuje przede wszystkim negatywne konsekwencje w sferze dóbr materialnych osieroconych dzieci, ale obejmuje również negatywne konsekwencje odnośnie sfery dóbr niematerialnych, które oddziałują także na sytuację materialną osoby uprawnionej. Znaczy to tyle, że jeśli negatywne konsekwencje powiązane z wypadkiem komunikacyjnym, w którym śmierć poniosła np. matka – spowodowały silne poczucie bólu, czy osamotnienia, a także krzywdy wywołujące chorobę lub znaczne ograniczenie dotychczasowej aktywności życiowej przyjmuje się, iż pogorszeniu uległa sytuacja życiowa osoby uprawnionej w stopniu znacznym i osoba uprawniona ma prawo ubiegania się o otrzymanie stosownego odszkodowania.
Renta po śmierci osoby bliskiej
Celem renty odszkodowawczej, którą przyznaje się w związku ze śmiercią matki w wypadku komunikacyjnym dla dzieci, jest pomoc w uzupełnieniu dochodów osób uprawnionych po śmierci osoby najbliższej, na której spoczywały wobec dzieci zobowiązania finansowe.
Wysokość takiej renty obliczana jest zawsze indywidualnie i wymaga wielostronnego oraz kompleksowego poznania konkretnych relacji rodzinnych oraz sytuacji życiowej osób uprawnionych.
Zwrot kosztów pogrzebu
Zwrot kosztów związanych z pochówkiem zmarłej osoby poszkodowanej co do reguły należy się tej osobie, która faktycznie go poniosła. Obejmuje on całokształt wydatków związanych z organizacją pogrzebu oraz pochówkiem to jest zwłaszcza: koszty zakupu trumny, czy zniczy, a także kwiatów oraz wieńców pogrzebowych. Taki zwrot obejmuje również koszty zakupu ubrań dla osoby zmarłej oraz odzieży żałobnej dla rodziny i opłatę za miejsce na cmentarzu, opłaty związane z ceremonią pogrzebową, w tym również ofiarę za posługę kapłańską, koszty nagrobka, koszty stypy albo innej tego typu uroczystości.
Zadośćuczynienie za śmierć ojca
Wypadek komunikacyjny stanowi bardzo często zdarzenie niezwykle bolesne dla członków rodziny osoby, która zginęła w wypadku komunikacyjnym. Zwłaszcza dzieci muszą sobie poradzić z ogromnym trudem tragedii. Ustawodawca przewidział możliwość dochodzenia zadośćuczynienia za zaistniałą krzywdę od Towarzystwa Ubezpieczeniowego z tytułu zawartej polisy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy zdarzenia komunikacyjnego.
Zadośćuczynienie
Zadośćuczynienie jest jednorazowym świadczeniem pieniężnym mającym na celu złagodzenie poniesionych cierpień psychicznych oraz fizycznych po śmierci osoby bliskiej. Zadośćuczynienie po śmierci osoby bliskiej obejmuje zarówno sferę psychiczną człowieka, który w związku z wypadkiem komunikacyjnym stracił osobę najbliższą, a z tego powodu musi poradzić sobie z wielką tragedią, osamotnieniem, utratą poczucia bezpieczeństwa, a także rozpaczą. Polski Ustawodawca uzasadniając potrzebę wypłaty świadczenia powypadkowego, jakim jest zadośćuczynienie po śmierci osoby bliskiej w żaden sposób nie próbuje uzasadnić stanowiska, by jakiekolwiek środki finansowe mogły zmniejszyć istniejący ból i cierpienie. Jednakże wobec zaistnienia tego ogromu tragedii uważa za zasadną choćby częściową rekompensatę poniesionej krzywdy, tak aby rodzina osoby zmarłej w wypadku komunikacyjnym mogła skutecznie pozyskać środki finansowe na przykład na leczenie psychologiczne, utrzymanie poziomu egzystencji na dotychczasowym poziomie, celem nie zwiększania poniesionej już krzywdy.
Wysokość zadośćuczynienia
Określenie wysokości kwoty zadośćuczynienia przysługującego dzieciom po śmierci ojca w wypadku komunikacyjnym zależna jest od wielu złożonych czynników, takich jak między innymi wieku osieroconych dzieci, trwałości i zażyłości więzów rodzinnych pomiędzy osobami uprawnionymi do uzyskania zadośćuczynienia, czasu trwania żałoby, czy zmian emocjonalnych, które nastąpiły w sferze psychicznej dzieci po śmierci rodzica.
Orzecznictwo w tym temacie jest różne i stanowi jedynie pomocniczy odnośnik dla właściwej oceny wysokości zasadnego i sprawiedliwego zadośćuczynienia. Dla pełnej i rzetelnej oceny wymagane jest poznanie całokształtu relacji rodzinnych zachodzących pomiędzy osobą uprawnioną do uzyskania zadośćuczynienia po śmierci osoby bliskiej, a osobą bliską zmarłą w wyniku śmiertelnego wypadku komunikacyjnego.
Zadośćuczynienie za śmierć dziadka
Polskie prawo wprowadza możliwość przyznania pieniężnej rekompensaty za śmierć dziadka. W przypadku gdy odpowiedzialnym za wypadek komunikacyjny jest kierujący samochodem albo inny podmiot mający zawartą ważną umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej – Roszczenia powypadkowe osób uprawnionych (np. dzieci, wnuków, małżonków po śmierci osoby najbliższej) zaspokaja właściwe Towarzystwo Ubezpieczeniowe. Wnukom przysługują cztery główne rodzaje roszczeń powypadkowych o charakterze odszkodowawczym: zadośćuczynienie za krzywdę (art. 446 § 4 k.c.), stosowne odszkodowanie z tytułu znacznego pogorszenia sytuacji życiowej (art. 446 § 3 k.c.), renta alimentacyjna (art. 446 § 2 k.c.) i zwrot kosztów leczenia oraz pogrzebu (art. 446 § 1 k.c.). Z racji specyfiki relacji łączących wnuki z dziadkiem najczęściej mamy do czynienia jedynie z zadośćuczynieniem.
Kto jest uprawniony do uzyskania zadośćuczynienia?
O zadośćuczynienie po śmierci dziadka mogą ubiegać się wszyscy jego wnukowie niezależnie od wieku, a także niezależnie od faktu zamieszkiwania z dziadkiem pod jednym dachem oraz intensywności kontaktu przed śmiercią osoby najbliższej w wypadku komunikacyjnym, w związku z którym można ubiegać się o wypłatę kwoty zadośćuczynienia. Często mamy do czynienia z wyrokami sądowymi oddalającymi roszczenie o wypłatę zadośćuczynieni za śmierć dziadka.
W kwestii ubiegania się o zadośćuczynienie po śmierci osoby najbliższej warto niejednokrotnie zwrócić się o pomoc do profesjonalnej Kancelarii Odszkodowawczej, takiej jak na przykład kancelaria odszkodowawcza Kompensja. Dzięki takiej współpracy można poprzedzić złożenie odpowiedniego roszczenia właściwym, i jak najbardziej pełnym przygotowaniem dowodów w sprawie. Jedynie właściwe przygotowanie wniosku roszczeniowego umożliwi spełnienie żądania wypłaty zadośćuczynienia przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe.
Wysokość kwoty zadośćuczynienia
Wysokość kwoty zadośćuczynienia, a także pozostałych świadczeń powypadkowych jest przede wszystkim zależna od charakteru oraz siły relacji łączącej osobę zmarłą z uprawnionym do uzyskania kwoty zadośćuczynienia, wieku osób uprawnionych i dziadka w chwili jego śmierci. Bierze się pod uwagę także wzajemną zależność życiową, wpływ utraty dziadka na zdrowie (fizyczne oraz psychiczne) osoby uprawnionego oraz szereg innych czynników. Rozpiętość możliwych do pozyskania kwot zadośćuczynienia wynosi mniej więcej od kliku do kilkudziesięciu tysięcy złotych kwoty zadośćuczynienia W przypadku wspólnego zamieszkiwania przed śmiercią, bardzo bliskich więzi, a przede wszystkim ich właściwego udowodnienia możliwe jest uzyskanie wysokich kwot zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej w postępowaniu polubownym.
Zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej
Po śmierci osoby bliskiej można starać się o wypłatę szeregu świadczeń odszkodowawczych. Podstawowym jest zadośćuczynienie za krzywdę wprowadzone do polskiego systemu prawnego od 03 sierpnia 2008r. To świadczenie powypadkowe o charakterze pieniężnym charakteryzuje się jednorazowością. Celem takiego zadośćuczynienia jest przede wszystkim złagodzenie bólu i cierpienia po utracie bliskiej osoby w wypadku komunikacyjnym, zrekompensowanie poniesionych strat moralnych wynikłych z deliktu sprawcy wypadku, w którym osoba poszkodowana poniosła śmierć.
Kto jest uprawniony do starania się o zadośćuczynienie?
Roszczenie o Zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej przysługuje najbliższym członkom rodziny do których można zaliczyć takie osoby jak: małżonek oraz dzieci osoby zmarłej, rodzice, dziadkowie i wnuki. Należy wskazać, że krąg osób uprawnionych na podstawie wskazanego przepisu prawa obejmuje nie tylko małżonka i dzieci zmarłego, ale także innych członków jego rodziny, a więc zarówno krewnych, jak i powinowatych, ale także osoby niepowiązane formalnymi stosunkami prawnorodzinnymi, jeżeli osoba zmarła w wypadku komunikacyjnym pozostawała z nimi faktycznie w szczególnej bliskości spowodowanej niezwykle silną więzią uczuciową (potwierdza to wyrok SN z dnia 5 sierpnia 1970 r., II CR 313/70). Istotna jest siła więzi łączącej roszczącego z osobą zmarłą oraz stopień krzywdy jaką wywołała śmierć poszkodowanego. O tym kot jest członkiem najbliższej rodziny decyduje rzeczywisty układ stosunków między roszczący a zmarłym, a nie stopień pokrewieństwa.
Wysokość zadośćuczynienia
Wysokość zadośćuczynienia w znacznym stopniu zależna jest od bliskości oraz intensywności relacji międzyludzkich, jakie miały ze sobą – osoba zmarła w wyniku wypadku komunikacyjnego oraz osoba uprawniona do ubiegania się o kwotę zadośćuczynienia. Wysokość tej kwoty zależna jest też od wzajemnej zależności życiowej oraz ekonomicznej, wpływu zdarzenia komunikacyjnego na stan zdrowia, zarówno psychicznego, jak i fizycznego osób uprawnionych do uzyskania zadośćuczynienia. Na wysokość przyznanej kwoty zadośćuczynienia mają wpływ także samodzielność, wiek zmarłego oraz uprawnionego, a także wiele innych czynników. Sumy przyznawanych kwot zadośćuczynienia to od kilkunastu tysięcy złotych w przypadku dalszej rodziny i słabszych więzi nawet do kilkuset tysięcy złotych. Przykładowo wysokość zadośćuczynienia dla małżonka, dziecka czy rodzica nie powinna być niższa niż 50.000 zł, a niejednokrotnie bywa znacznie wyższa.
Nasza Kancelaria ROBIN PARTNERS
udziela bezpłatnych porad prawnych osobom poszkodowanym w wypadkach i dochodzeniem dla nich roszczeń ze zdarzeń drogowych. Ze względu na wieloletnie doświadczenie prawników działających w naszej kancelarii jesteśmy w stanie zagwarantować uzyskanie możliwie wysokiego odszkodowania. Zapraszamy do kontaktu z naszą kancelarią odszkodowawczą w celu bezpłatnej analizy Państwa przypadku.
